Schilderen is voor Marein Konijn (1982) een zoektocht naar de wereld in haarzelf, waarin visuele prikkels van buiten in haar brein worden omgezet tot veelal monochrome schilderijen waarin haar emoties zijn vervlochten. Haar werken zijn figuratief, maar krijgen daardoor soms een abstracte toon en nodigen de kijker uit om langer stil te staan.