Roelie Douw gebruikt haar sensitiviteit om datgene te schilderen wat niet direct aan de oppervlakte zichtbaar is. Haar werk vertoont een artistieke en esthetische verwantschap met figuratieve schilderkunst uit de 19e en begin 20e eeuw. Een geliefd onderwerp zijn mensen die in gedachten verzonken zijn of ons een terloopse blik gunnen. Hiermee wil ze de kijker de ruimte geven om een eigen verhaal te vormen. Ze speelt met de spanning tussen verfijnd realisme en een meer schilderachtige benadering.